அவரது மகன்கள் பன்னிரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு காணாமல் போனார்கள்.இராணுவத்தை நம்பி வட்டுவாஹல் பாலத்தில் வைத்து பிள்ளைகளை ஒப்படைத்தோம்
“அப்போதும் இந்த அரசாங்கம் – இப்போதும் இந்த அரசாங்கம் அரசாங்கத்தை தொடர்ந்து நடத்தி செல்ல முடியுமாக இருந்தால், அவர்கள் எங்கே இருக்கிறார்கள் என்று சொல்ல முடியாதா? ” எல்லோருக்கும் புரியும் சிங்களத்தில் தேவானி அம்மா கேட்கிறார்.
மகன் காணாமல் போனதும், கணவன் இறந்ததும், விசேட தேவைகளைக் கொண்ட சுதாஹரன் தேவானியின் ஒரே மகள் மட்டும் வீட்டில் தனியாக இருக்கிறாள். வடகிழக்கு கடற்கரையில் ஒரு தொழிலாளியாக வேலை செய்கிற அவர், வயதானவர், பரிதாபகரமானவர், தனது மகளை உயிருடன் வைத்திருக்க போராடுகிறார். வாழ்க்கையின் அனைத்து கஷ்டங்களுடனும், அன்றிலிருந்து இன்று வரை போராடி வரும் தேவானி அம்மா தனது மகன் இருக்கும் இடத்தைக் கண்டுபிடிப்பதற்கான தனது உறுதியான நிலைப்பாட்டை விட்டுவிடவில்லை.
"எங்களது பிள்ளைகள் இருந்தால், அவர்கள் ஏதாவது செய்து எங்களுக்கு உணவளிப்பார்கள். எனவே, நாங்கள் அனுபவிக்கும் துன்பங்களை அரசாங்கம் அறிந்திருக்கிறதா இல்லையா என்பது கூட எங்களுக்குத் தெரியாது. ”
ஆனால் அரசாங்கமும் இராணுவமும் அவர்கள் எங்கிருக்கிறார்கள் என்று இதுவரையில் தெரியவிக்கவில்லை அப்போது கூறியதைப்போல போல தேவானி அம்மா இப்போதும் அதை ஏற்கவில்லை. அரசாங்கம் முறையான விசாரணை நடத்தவில்லை என்று அவர் சுட்டிக்காட்டுகிறார்.
"ஆமிக்கு, தெரியாதா? எந்த தளபதி அழைத்துச் சென்றார் என்று" அந்த தளபதி எங்கே போனார்? அவரிடமிருந்து அதைப் பெற முடியுமல்லவா? ”
தமிழ் மக்கள் போருக்கு பலியான முள்ளிவாய்க்காலின் மணல் திட்டுகளில் பன்னிரண்டாம் ஆண்டு நினைவஞ்சலி செலுத்துவதை நீதிமன்றத்தால் எதிர்க்க முடியாத நிலையில் ஒரு புதிய அதிகாரிகள் உதவிக்கு வந்துள்ளார்.
ஒவ்வொரு ஆண்டும் செய்வது போல, தமிழர்கள் இறந்தவர்களை நினைவுகூருவதைத் தடுக்க இந்த ஆண்டும் பொலிசார் விதித்த தடையை மாற்றியமைக்க அமைப்பாளர்களால் முடிந்தது. பன்னிரண்டு மணி நேரம் கழித்து, முல்லைத்தீவு மாவட்டத்தில் பாதுகாப்புப் படையினர் திடீரென வட மாகாணம் ஒரு கடுமையான தொற்றுநோயால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளதாக அறிவித்தனர்.
மாகாணம் தனிமைப்படுத்தப்பட்டது. மாகாணத்தில் ஆயுதப்படைகள் நிறுத்தப்பட்டன. முல்லிவாய்க்கால் நினைவிடத்தில் கட்டுப்பாடுகள் விதிக்கப்பட்டன.
தனது மகன் உட்பட பல்லாயிரக்கணக்கான மக்களின் கதி குறித்து பன்னிரண்டு ஆண்டுகளாக எதுவும் தெரிவிக்காமல் இருந்த அரசாங்கத்திற்கு தொற்றுநோய் ஒரு புதிய பதிலைக் கொடுக்கும் என்ற முன்னெப்போதுமில்லாத அச்சம் இப்போது தேவானி அம்மாவுக்கு உள்ளது.
“அடுத்த முறை, எல்லோரும் கொரோனாவால் இறந்துவிட்டார்கள் என்று சொல்லப்போகிறார்கள். நானும் அப்படி நினைக்கின்றேன். அவர் இறந்துவிடுவார் என்று நான் நினைக்கிறேன். ”
