கொரோனா குறித்த இலங்கையின் அடக்குமுறை உத்தி ஓரளவு வெற்றிகரமாக உள்ளது.சமூக ரீதியாக நோய் பரவுவதைத் தடுக்க, தனிமைப்படுத்தப்பட்ட மையங்களை அமைத்தல், தனிமைப்படுத்த இராணுவத்தைப் பயன்படுத்துதல், உளவுத்துறையைப் பயன்படுத்தி வைரஸின் தாக்கங்களைத் தேடுவது, நோயை இந்த நிலையில் வைத்து அந்த மூலோபாயத்தைப் பின்பற்றுவது நல்லது.
ஆனால், இலங்கையில் கொரோனா நோயாளிகளின் எண்ணிக்கையை பூஜ்ஜியமாக்கி, பொதுத் தேர்தலில் மூன்றில் இரண்டு பங்கு பெரும்பாண்மையை வெல்ல வேண்டும் என்று கனவு கண்ட ஜனாதிபதி, தனது சிறிய குழுவுடன் சேர்ந்து, இப்போது அவ்வாறு செய்ய முடியவில்லை என்பதை இப்போது புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
பல வார ஊரடங்கு உத்தரவுக்குப் பிறகு, அவரது குழுவும் அவரது அரசாங்கமும் மக்கள் கொரோனாவுடன் வாழப் பழக வேண்டும் என்று சொல்லத் தொடங்கியுள்ளன. இலங்கையில் கொரோனா விரிவாக்கத்தின் ஆரம்ப நாட்களில் நாங்கள் இதை சொன்னோம்.
இத்தகைய உலகளாவிய தொற்றுநோயால் இலங்கைக்கு தப்பிக்க இயலாது. ஆனால் உலகளாவிய பேரணிகளால் அடித்துச் செல்லப்படுவதைத் தவிர்க்கும் திறன் இலங்கைக்கு இருந்தது. ஆனால் அதைச் செய்ய எங்களுக்கு போதுமான புத்திசாலித்தனமான தலைமை இல்லை. எதிர்க்கட்சிக்கு மாற்றுத் திட்டம் இல்லை.
நாடு பொருளாதார வீழ்ச்சியில் மூழ்கியுள்ளது
உலக சுகாதார அமைப்பு மற்றும் சர்வதேச ஊடகங்கள் உருவாக்கிய கொரோனா பேரணிகளில் ஒன்றான, மொத்த பூட்டுதல் என்பது நோய் மற்றும் சமூக வாழ்க்கை இரண்டையும் கட்டுப்படுத்துவதில் தோல்வி என்பது இப்போது தெறிய வந்துள்ளது.
இலங்கை ஒரு ஊரடங்கு உத்தரவை பூட்டியதைத் தாண்டி நாட்டை முற்றிலுமாக முடக்கியது, இப்போது அது நாட்டை பொருளாதார சரிவுக்குள் தள்ளியுள்ளது.
இந்த ஊரடங்கு உத்தரவை நாங்கள் ஆரம்பத்தில் இருந்தே எதிர்த்தோம். சுமார் ஒன்றரை மாதங்களாக ஊரடங்கு உத்தரவு போடப்பட்டிருந்தாலும், நோயாளிகளின் எண்ணிக்கை அதிகரித்தது, ஆனால் குறையவில்லை. முந்தைய அரசாங்கம் இருந்திருந்தால் நிலைமை மோசமாக இருந்திருக்கும் என்று சொல்வது பொறுத்தமற்ற பதிலாகும்.
கொவிட் -19 இன் பொறுப்பு எப்போதாவது பொதுமக்களிடம் ஒப்படைக்கப்பட வேண்டும்!
நாங்கள் சொல்வது என்னவென்றால், கொவிட் -19 இன் பொறுப்பு எப்போது பொதுமக்களிடம் விடப்படும். இது ஆரம்பத்தில் வழங்கப்பட்டிருந்தாலோ அல்லது இப்போது வழங்கப்பட்டாலோ ஒரு வேறுபாடும் இல்லை இருப்பினும், நாங்கள் ஓரளவு நம்பிக்கையுடன் இருக்கிறோம். கொரோனா வைரஸைப் பற்றி இப்போது எங்களுக்கு கொஞ்சம் தெரியும்.
ஆனால் நாம் பிழைக்க எங்களால் முடிந்த அனைத்தையும் செய்கிறோமா? முழு
இலங்கையில் வைரஸ்களிலிருந்து நம்மைப் பாதுகாத்துக் கொள்ளக்கூடிய சூழ்நிலை இருக்கிறதா? நம் நாட்டின் பொது வசதிகளின் தரத்தை ஒரு மீட்டர் இடைவெளியில் மேம்படுத்த எவ்வளவு நேரம் ஆகும்?
நாட்டை கட்டியெழுப்பக் கூடிய பொருளாதாரம் நம்மிடம் இல்லை என்று புதிதாக சொல்லத் தேவையில்லை.
பிரச்சினை நாட்டின் பொருளாதாரத்திற்கு பெரும் சேதத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது. ஒரு பொருளாதாரத்தை முடக்குவது எவ்வளவு எளிது என்பதை அரசாங்கம் நிரூபித்துள்ளது. ஆயினும்கூட, முடங்கியுள்ள பொருளாதாரத்தை மீண்டும் செயல்படுத்துவது எளிதான காரியமல்ல.
தொழிற்சாலைகள், ஏற்றுமதி, விவசாயம், சந்தைகள், விநியோக வலையமைப்புகள், பொதுப்போக்குவரத்து மற்றும் வங்கிகளை அரசாங்கம் அகற்றியுள்ளது. அவற்றை செயல்படுத்த அரசாங்கம் உடனடியாக நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும். ஒரு சில அரச அலுவலகங்களைத் திறப்பது பயனற்றது. அவை மூடப்பட வேண்டும் அல்லது பயனுள்ள வேலை பகுதிகளுடன் மிகவும் வசதியாக இருக்க வேண்டும்.
கொரோனா வைரஸ்கள் உள்ளிட்ட வைரஸ்கள், பக்டீரியாக்களுக்கு பயந்து வாழ முடியுமா? நாம் எப்போதாவது கிருமிகள் இல்லாத சூழலில் வாழ்ந்திருக்கிறோமா? எங்களை புதுப்பித்த நிலையில் வைத்திருப்பது அரசாங்கமா? இராணுவமா? அல்லது நமது சொந்த நோயெதிர்ப்பு சக்தியா அல்லது நமது சுகாதார அமைப்பா?
டெங்கு போன்ற கடுமையான நோய்கள் எங்களிடமிருந்து விலகிச் செல்கின்றன.
நாங்கள் கொவிட் -19 உடன் வாழக்கற்றுக்கொள்ள வேண்டும். நாங்கள் வைரஸைப் பெற விரும்பவில்லை. நாம் சரியான சுகாதாரப் பழக்கங்களைப் பின்பற்ற வேண்டும். அதிக ஆபத்தில் இருக்கும் வயதானவர்கள், சுவாசப் பிரச்சினைகள் உள்ளிட்ட கடுமையான நோய்கள் உள்ளவர்கள், நோய் எதிர்ப்பு சக்தி குறைந்தவர்கள் மற்றும் கர்ப்பிணிப் பெண்கள் எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டும்.
நாங்கள் கொவிட் -19 இல் மட்டுமே கவனம் செலுத்துகிறோம், ஏனெனில் டெங்கு போன்ற கடுமையான நோய்களிலிருந்து விலகி வருகிறோம். கடந்த ஆண்டு 100 க்கும் மேற்பட்டோர் டெங்கு நோயால் இறந்தனர்.
இப்போது, தென்மேற்கு பருவமழை தொடங்கியுள்ளது. ஆனால் சந்தையில் கொசு சுருள்களுக்கு கூட பற்றாக்குறை உள்ளது.
கொவிட் -19 பரவுவதைத் தடுக்க அரசு, ராணுவம், காவல்துறை மற்றும் சுகாதாரத் துறை மேற்கொண்ட நடவடிக்கைகள் பாராட்டத்தக்கவை. ஆனால் சமூகத்தில் வைரஸ் பரவுகிறது என்ற அச்சத்தை மறைக்க முடியாது.
ஊரடங்கு உத்தரவுகளை அரசாங்கம் முற்றிலுமாக ரத்து செய்ய வேண்டும். அதற்கு பதிலாக, நோய் கட்டுப்பாட்டுக்கான தற்போதைய தனிமைப்படுத்தப்படும் திட்டம் மற்றும் வரையறுக்கப்பட்ட பகுதிகளின் மூடுதல் தொடர வேண்டும். நாட்டை மூடுவற்கு பதிலாக,நாட்டின் பாதுகாப்பை உறுதி செய்து மீண்டும் திறக்க வசதியாக 14 லட்சம் அரசு பொறிமுறையைப் பயன்படுத்த வேண்டும்.
உழைக்கும் 14 லட்சம் மக்களுக்கு இடமளிக்க வேண்டும், உழைக்கும் மக்கள் அவர்களைப் பராமரிக்க வீட்டில் இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. இதனால்தான் அரசு ஊழியர்களுக்கு சம்பளம் கொடுக்க முடியவில்லை.
ஆரம்பத்தில் இருந்தே, இங்கே ஒரு விஷயத்தை மீண்டும் கூறுகிறோம். கொவிட் -19 என்பது ஒரு சுகாதாரப்பிரச்சினை மட்டுமல்ல. இது ஒரு சமூகப் பிரச்சினை. இது கடுமையான பொருளாதார நெருக்கடி. மனிதர்களான நாம் வைரஸ்களுக்கு பயப்படுவதில்லை.
[மேற்கோள் - praja.lk]
