போரினால் பாதிக்கப்பட்டு இலங்கையிலிருந்து தப்பிச் சென்றபோது எட்டு வயதாக இருந்த சுகுமாரன் மூன்று தசாப்தங்களுக்கு முன்னர் தமிழகக் கடற்கரையில் இறங்கினார்.
அப்போதிருந்து, இலங்கையர்களுக்கான மதுரை அகதிகள் முகாம் அவரது இல்லமாக இருந்து வருகிறது. "என் அம்மா இங்கே தொலைந்துவிட்டார், என் சகோதரி இங்கே திருமணம் செய்து கொண்டார், என் திருமணம் இங்கேதான் நடந்தது, இப்போது என் உறவினர்கள் இங்கே உள்ளனர்," என்று அவர் கூறினார். தமிழகம் முழுவதும் உள்ள அகதி முகாம்களில் வசிக்கும் ஏராளமான மக்களில் சுகுமாரனும் ஒருவர், ஒரு நாள் அரசாங்கம் அவர்களுக்கு குடியுரிமை வழங்கும் என்றும் பின்னர் அவர்கள் இன்னும் கொஞ்சம் சுதந்திரத்துடன் இந்த நிலத்தில் வாழ முடியும் என்றும் நம்புகிறார்கள்.
2009 ல் இலங்கையின் உள்நாட்டுப் போர் முடிவடைந்த நிலையில், சுமார் 15,000 போர் அகதிகள் நாட்டிற்கு திரும்பியுள்ளனர். ஆனால் சுகுமாரனைப் பொறுத்தவரை தமிழகம் அவர்களின் வீடு. "நாங்கள் இங்கு வளர்க்கப்பட்டோம். இலங்கை எப்படியிருக்கும் என்று தெரியாத ஒரு முழு தலைமுறையினரும் எங்களிடம் உள்ளனர்.
நாங்கள் யாரும் அங்கு செல்ல தயாராக இல்லை என்றார்.
மதுரை அகதி முகாமில் சுமார் 54,000 இலங்கை தமிழர்கள் அகதிகளாக வாழ்கின்றனர். இந்த முகாம்களுக்கு வெளியே சுமார் 32,000 இலங்கை தமிழர்கள் வாழ்கின்றனர்.
தொலைவில் அமர்ந்திருக்கும் சவால்:
இலங்கை தமிழ் அகதிகள் தங்கள் வாழ்க்கையின் பெரும்பகுதியை முகாம்களுக்குல்ளும் வீடுகளுக்கு அருகிலேயும் கழிக்க வேண்டியிருந்ததால் பெரும் பாதிப்புக்குள்ளானார்கள். ஆனால் அது கொரோனா வைரஸ் வரும் வரை மட்டுமே. "இது எங்கள் வாழ்க்கையை ஓரளவிற்கு தொந்தரவு செய்தது" என்கிறார் சுகுமாரன்.
பெரும்பாலான வீடுகள் ஒரே சுவரால் பிரிக்கப்பட்டு பொது கழிப்பறைகளைக் கொண்டுள்ளன. இந்த காரணங்களுக்காக, உடல் அந்நியப்படுதல் மற்றும் தனிமைப்படுத்தல் சவாலானது. இருப்பினும், கிருமி நாசினிகள் பற்றிய விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்துவதன் மூலமும், சமூகத்திற்கான நிதி திரட்டுவதன் மூலம் நிவாரண முயற்சிகளுக்கு பங்களிப்பதன் மூலமும், இந்த அகதிகள் இந்த படுகுழியைக் கடக்க அல்லது தப்பிக்க வெவ்வேறு உத்திகளைக் கண்டுபிடித்துள்ளனர். முகாம்களில் உள்ள பல அகதிகளைப் போலவே, சுகுமாரனும் தனது வாழ்க்கைக்கான ஓவிய வேலைகளில் ஈடுபட்டுள்ளார். "நீங்கள் முதலீடு செய்ய விரும்பாத ஒரே வேலை இதுதான், எனவே எந்த இலங்கை முகாமிலும் பல திரைப்பட தயாரிப்பாளர்களை நீங்கள் காணலாம்" என்று அவர் விளக்கினார்.
ஆனால் கொரோனா வைரஸ் கட்டுப்படுத்தல் மற்றும் அரசாங்கத்தின் அளவிலான நிதியுதவிக்கு நாட்டின் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட அணுகல் காரணமாக சுகுமாரன் உள்ளிட்ட பலர் வேலை பற்றாக்குறையை எதிர்கொள்கிறார். ஆனால் இது பிரச்சினையின் ஒரு பக்கம் மட்டுமே. "வேலூர் அருகே மின்னூர் முகாமில் சுமார் 72 குடும்பங்கள் உள்ளன" என்று முருகன் என்ற குடியிருப்பாளர் கூறினார்.
"வேலை தேடி மற்ற மாவட்டங்களுக்கும் மாநிலங்களுக்கும் சென்ற மக்கள் இப்போது திரும்பி வந்துள்ளனர், ஆனால் பரி சோணைக்கு உட்படுத்தப்படவில்லை." அகதி முகாம்களில் உள்ள 10-க்கு -10-அடி வீடுகள், திரும்பி வருபவர்களுக்கு உடல் ரீதியான அந்நியப்படுதலையோ அல்லது தனிமைப்படுத்தலையோ வழங்குவதில்லை.
இந்த முகாம்களுக்கு அரசாங்கத்தின் பதிவு செய்யப்பட்ட உறுப்பினர்களால் நிதியுதவி வழங்கப்பட்டாலும், அவர்கள் பதிவு செய்யப்படாதவர்களையும் கவனிக்க வேண்டும் என்று முருகன் மேலும் கூறினார். முகாம்கள் சுகாதார சோதனை அல்லது தடுப்பு திட்டங்களை வழங்க வேண்டும்.
இன்றுவரை, அகதிகள் முகாம்களில் இருந்து கொவிட் 19 நோய்த்தொற்றுகள் எதுவும் பதிவாகவில்லை. இருப்பினும், சுகுமாரன் கூறுகையில், "மதுரையில் உள்ள ஒவ்வொரு குடும்பமும் ஒருவருக்கொருவர் மிகவும் நெருக்கமாக இருப்பதால், வைரஸ் பரவினால் அதைக் கட்டுப்படுத்துவது கடினம்." "அரசாங்கத்திற்கு பல முன்னுரிமைகள் உள்ளன, ஆனால் அதே நேரத்தில் அகதிகள் முகாம்கள் போன்ற இடங்களில் கொவிட் 19 ஐ பரப்புவதற்கான அபாயத்தை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும், மேலும் அதில் கொஞ்சம் கவனம் செலுத்த வேண்டும்."
நாங்கள் கொரோனாவைப் பற்றி பயப்படவில்லை
உள்நாட்டுப் போரை அனுபவித்தவர்களுக்கு, கொரோனா வைரஸின் வருகை ஒப்பீட்டளவில் குறைவான சவாலான இருக்கும். “ஆம், நாங்கள் மரணத்திற்கு பயப்படுகிறோம்.
பல முகாம்களில் உள்ள அகதிகள் இந்த பிரச்சினையை தங்கள் திறமைக்கு ஏற்றவாறு நடவடிக்கைக் குழுக்களை அமைத்துள்ளனர். மதுரையில் வழக்கமான சாலை மற்றும் கழிப்பறை கிருமி நீக்கம் செய்யப்படுவதோடு மட்டுமல்லாமல், நோய் எதிர்ப்பு சக்தியை அதிகரிக்க உதவும் என்று கருதப்படும் "கபாசுரகுடிநீர்" என்ற தண்ணீரை இந்த குழு விநியோகித்து வருகிறது.
கொரோனா வைரஸ் குறித்த விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்துவதையும் சமூக தனிமைப்படுத்தலின் அவசியத்தை வலியுறுத்துவதையும் நோக்கமாகக் கொண்ட இசை வீடியோக்களை தூத்துக்குடி முகாம் தயாரித்துள்ளது. பல்வேறு முகாம்களில் பதிவுசெய்யப்பட்ட உறுப்பினர்களும் பதிவு செய்யாததன் விளைவாக அரசாங்க சலுகைகளுக்கு உரிமை இல்லாதவர்களுக்கு ஆதரவாக பணம் திரட்டுகின்றனர்.
இந்த கடினமான சூழ்நிலை இருந்தபோதிலும், நாமக்கல் முகாமில் இருந்து அகதிகள் அரசாங்கத்தின் கொரோனா வைரஸ் நிவாரண நிதியில் பங்களிக்க ரூ .10,000 திரட்டியுள்ளனர். முகாமில் வசிக்கும் ஒருவர், "உண்மை என்னவென்றால், நாங்கள் அதிக சிரமங்களை எதிர்கொள்கிறோம், ஆனால் இதுபோன்ற நெருக்கடியை எதிர்கொண்டு எதையும் செய்ய நாங்கள் காத்திருக்க முடியாது. தமிழக அரசு எங்களுக்கு உதவியுள்ளது.
இந்த கதையின் மறுபக்கம் திருச்சி சிறப்பு முகாம் ஆகும், இது தற்போது 54 இலங்கை தமிழர்கள் மற்றும் பிற நாடுகளைச் சேர்ந்த 20 அகதிகளைக் கொண்டுள்ளது, இது 'குற்றவாளிகளின்' வீடு என்று வரையறுக்கப்படுகிறது. வெளியேற முயற்சிப்பது - இரண்டும் சட்டவிரோதமானது "என்று 59 வயதான இலங்கை தமிழ் அகதி சுரேஷ் அறிவிக்கிறார். பின்னர் கொண்டு ஜாமீன் திருச்சி முகாமில் அன்று வெளியிடப்பட்டது சிறையில் வைத்து, எடுத்து,
இந்த முகாமில் வசிப்பவர்கள் இப்போது விடுவிக்கப்பட்டு மற்ற பகுதிகளில் உள்ள தங்கள் குடும்பத்தினருடன் சேர அனுமதிக்குமாறு கேட்டுக்கொள்கிறார்கள். ஏப்ரல் 15 முதல், 21 குடியிருப்பாளர்கள் கொண்ட குழு தங்கள் கோரிக்கைகளுக்கு அழுத்தம் கொடுப்பதற்காக உண்ணாவிரதத்தை மேற்கொண்டுள்ளது. "இந்த முகாமில் நிலைமை நன்றாக இல்லை. சிலர் வசதிகளை மேம்படுத்த பணம் செலவிட்டனர்
ஆனால் இது போன்ற நெருக்கடி சூழ்நிலையில் வாழ இது சரியான இடம் அல்ல. எங்கள் இடம் சுத்தம் செய்யப்படவில்லை, நாங்கள் மருத்துவ பரிசோதனைகளுக்கு உட்படுத்தப்படவில்லை. இந்த நேரத்தில் தங்கள் குடும்பத்தினருடன் வாழ அனுமதிக்கப்படுவது கட்டாயமானது என்று குடியிருப்பாளர்கள் கருதுகின்றனர்.
உதாரணமாக, சுரேஷ், சென்னையின் மடிபாக்கத்தில் வசிக்கும் தனது குடும்பத்தைப் பற்றி தொடர்ந்து கவலைப்படுவதாகக் கூறியுள்ளார். இலங்கை தமிழ் அகதிகள் குறித்து அடிக்கடி குரல் கொடுக்கும் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் தொல் திருமாவலவன் தலைமையிலான தமிழக விடுதலை சிறுதைகள் கட்சியின் துணை பொதுச்செயலாளர் அரசு, இந்த சிறப்பு முகாமில் உள்ளவர்களை உடனடியாக விடுவிக்க வேண்டும் என்று தெரிவித்துள்ளார்.
அகதி முகாம்களுக்கு கூடுதல் நிவாரணம் வழங்க அரசாங்கம் முன்வர வேண்டும் என்று அவர் மேலும் தெரிவித்தார். "அனைத்து அகதிகளுக்கும் நிதி உதவி மற்றும் மாணியங்கள் கிடைப்பதில்லை. இதுபோன்ற நெருக்கடி காலங்களில், அரசாங்கம் இதுபோன்ற யாரையும் நடத்தக்கூடாது.
கடலைக் கடந்து போரில் இருந்து தப்பினோம். இப்போதெல்லாம் ஒரு அகதி வாழ்க்கை வாழ்கிறோம், "என்று சுகுமாரன் கூறினார்." கொவிட் எங்கள் துன்பத்தின் மற்றொரு புதிய பரிமாணம். எங்களை தோற்கடிக்க நாங்கள் அதை அனுமதிக்க மாட்டோம். ”(இங்கு வந்துள்ள அகதிகளின் பெயர்கள் தங்கள் அடையாளத்தை பாதுகாக்க மாற்றப்பட்டுள்ளன)
(இலங்கை அகதிகளில் கவிதா முரளிதரன் எழுதியது இந்த கட்டுரை முதன்முதலில் இந்தியாவின் முதல் இடுகை இணையத்தளத்தில் வெளியிடப்பட்டது.)
